Ο Ζαχαρίας ποτέ δε γούσταρε τα λεωφορεία, έτσι την έβγαζε με τα πόδια ή με ποδήλατο.
"χίλιες φορές πόδια ρε. ο μόνος λόγος να πάρω λεωφορείο είναι για να μην πληρώσω εισιτήριο".
Τα είχε μισήσει από μικρός, όταν ακόμη ένιωθε τους άλλους τόσο μεγάλους και τόσο άκομψους, που η όποια ηρεμία και γαλήνη τον διακατείχε μέχρι λίγο πριν μπει, διαταρασσόταν. Το ένστικτο της επιβίωσης βαρούσε κόκκινο δηλώνοντας του πως είναι υπό απειλή χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει, και ο πανικός των αναπάντητων ερωτημάτων του έφερνε δυσφορία.
Μια μέρα, λόγω ενός τραυματισμού που δεν του επέτρεπε να περπατάει εύκολα χωρίς πόνο, αποφάσισε να μπει σε λεωφορείο μετά από καιρό. Βρήκε πολλές αλλαγές που ούτε καν είχε φανταστεί. Ένιωσε σαν τους άλλους που μυρίζουν κάτουρα και σκατά στο δρόμο για να ενημερωθούν για το "τι παίζει".
Πλέον υπήρχαν υφασμάτινα καθίσματα που σου παρείχαν μια κάποια άνεση καθώς παρατηρούσες το απρόσωπο ηλεκτρονικό ταμπλό από το οποίο περνούσε το μήνυμα "χάος είναι η κατάσταση που προκύπτει όταν μεταβληθούν έστω και κατ' ελάχιστο τα αρχικά δεδομένα ενός δυναμικού συστήματος.". Τα παράθυρα ήταν σφραγισμένα μιας και υπήρχε έηρ κοντίσιον -ή τέλος πάντων ο ήχος αυτού- και στο αυτόματο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων υπήρχε υποδοχή και για πιστωτική κάρτα. Επίσης, το λεωφορείο δε σταματούσε μόνο σε στάσεις, αλλά και σε ειδικά σημεία όπου για μισό λεπτό άνοιγαν οι πόρτες και άστεγοι/ζητιάνοι εκλιπαρούσαν για μια μπουκιά ψωμί δίνοντας την δυνατότητα στους επιβάτες να ευεργετήσουν.
Κάποια στιγμή, η ηχογραφημένη φωνή μιας ανοργασμικής 35αρας -που πριν από κάθε στάση ηχούσε για να ενημερώσει το επιβατικό κοινό- είπε "η εντροπία της θερμοδυναμικής μπορεί να ιδωθεί ως εφαρμογή της εντροπίας στη θεωρία πληροφορίας.". Τότε, ένα οχτάχρονο κοριτσάκι κάρφωσε με μανία το πολύχρωμο γλειφιτζούρι του στο μάτι της μαμάς του και άρχισε να κλαίει ουρλιάζοντας, χτυπώντας και βρίζοντας την. Κλάμα που σταμάτησε από τον κρότο του πιστολιού μιας πουτάνας, η οποία αφού σκότωσε το νταβατζή της, τον χάιδεψε στοργικά στο πρόσωπο.
Από εκείνη τη μέρα και έπειτα, ο Ζαχαρίας χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση λεωφορεία για τις μετακινήσεις του. Και μόνο η σκέψη ότι θα μπει στο λεωφορείο του δίνει κουράγιο και χαρά να ξεκινήσει τη μέρα του. Ένα κύμα θετικής ενέργειας πλημμυρίζει το σώμα του, εξασφαλίζοντας ισορροπία και αρμονία σώματος και ψυχής.
Όπως και να έχει πάντως, παράξενο όνομα για γάτο.
"χίλιες φορές πόδια ρε. ο μόνος λόγος να πάρω λεωφορείο είναι για να μην πληρώσω εισιτήριο".
Τα είχε μισήσει από μικρός, όταν ακόμη ένιωθε τους άλλους τόσο μεγάλους και τόσο άκομψους, που η όποια ηρεμία και γαλήνη τον διακατείχε μέχρι λίγο πριν μπει, διαταρασσόταν. Το ένστικτο της επιβίωσης βαρούσε κόκκινο δηλώνοντας του πως είναι υπό απειλή χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει, και ο πανικός των αναπάντητων ερωτημάτων του έφερνε δυσφορία.
Μια μέρα, λόγω ενός τραυματισμού που δεν του επέτρεπε να περπατάει εύκολα χωρίς πόνο, αποφάσισε να μπει σε λεωφορείο μετά από καιρό. Βρήκε πολλές αλλαγές που ούτε καν είχε φανταστεί. Ένιωσε σαν τους άλλους που μυρίζουν κάτουρα και σκατά στο δρόμο για να ενημερωθούν για το "τι παίζει".
Πλέον υπήρχαν υφασμάτινα καθίσματα που σου παρείχαν μια κάποια άνεση καθώς παρατηρούσες το απρόσωπο ηλεκτρονικό ταμπλό από το οποίο περνούσε το μήνυμα "χάος είναι η κατάσταση που προκύπτει όταν μεταβληθούν έστω και κατ' ελάχιστο τα αρχικά δεδομένα ενός δυναμικού συστήματος.". Τα παράθυρα ήταν σφραγισμένα μιας και υπήρχε έηρ κοντίσιον -ή τέλος πάντων ο ήχος αυτού- και στο αυτόματο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων υπήρχε υποδοχή και για πιστωτική κάρτα. Επίσης, το λεωφορείο δε σταματούσε μόνο σε στάσεις, αλλά και σε ειδικά σημεία όπου για μισό λεπτό άνοιγαν οι πόρτες και άστεγοι/ζητιάνοι εκλιπαρούσαν για μια μπουκιά ψωμί δίνοντας την δυνατότητα στους επιβάτες να ευεργετήσουν.
Κάποια στιγμή, η ηχογραφημένη φωνή μιας ανοργασμικής 35αρας -που πριν από κάθε στάση ηχούσε για να ενημερώσει το επιβατικό κοινό- είπε "η εντροπία της θερμοδυναμικής μπορεί να ιδωθεί ως εφαρμογή της εντροπίας στη θεωρία πληροφορίας.". Τότε, ένα οχτάχρονο κοριτσάκι κάρφωσε με μανία το πολύχρωμο γλειφιτζούρι του στο μάτι της μαμάς του και άρχισε να κλαίει ουρλιάζοντας, χτυπώντας και βρίζοντας την. Κλάμα που σταμάτησε από τον κρότο του πιστολιού μιας πουτάνας, η οποία αφού σκότωσε το νταβατζή της, τον χάιδεψε στοργικά στο πρόσωπο.
Από εκείνη τη μέρα και έπειτα, ο Ζαχαρίας χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση λεωφορεία για τις μετακινήσεις του. Και μόνο η σκέψη ότι θα μπει στο λεωφορείο του δίνει κουράγιο και χαρά να ξεκινήσει τη μέρα του. Ένα κύμα θετικής ενέργειας πλημμυρίζει το σώμα του, εξασφαλίζοντας ισορροπία και αρμονία σώματος και ψυχής.
Όπως και να έχει πάντως, παράξενο όνομα για γάτο.
1 σχόλιο:
Στηρίζω με πάθος.
Δημοσίευση σχολίου