Η [ ανιδιοτέλεια ] και η [ αγνότητα ] των αισθημάτων και των προθέσεων.

Η μνήμη

μια καλοπληρωμένη πουτάνα από την οποία ζητάς μια ψεύτικη αληθινή αγκαλιά.

Είναι εκεί όταν η συνείδηση σου μπαίνει σε μονοπάτια και διεργασίες σκέψης που επαληθεύουν ότι αυτές οι λέξεις είναι
σπασμένες βιτρίνες, βουρκωμένα μάτια, εκτρώσεις, ξερασμένα όνειρα.

Άλλες φορές νηφάλια, άλλες μεθυσμένη.

Θα έρθει να σου ψιθυρίσει στιγμές που έζησες ή ονειρεύτηκες,

προσφέροντας σου απλόχερα πόνο

ή εφήμερο χαμόγελο,

προάγγελο μεγαλύτερου πόνου.

Λέξεις άχρηστες,
λέξεις κενές, 
λέξεις παιδικές αναμνήσεις,

λέξεις ξένες, 
λέξεις μακρινές, 
λέξεις παραμύθια.

Ανιδιοτέλεια.

Αγνότητα.

Ακριβώς ότι και τα χρώματα για ένα τυφλό.