Μέρος τροία

Περιμέναμε καρτερικά να γνωρίσουμε τον ήλιο,

αποφασισμένοι να του επιτρέψουμε να κάψει το δέρμα μας.

Θέλαμε με αυτό το τρόπο να τον κάνουμε φίλο,

όμως ακόμη και αν δεν τα καταφέρναμε,

θα του υποδεικνύαμε τον κοινό εχθρό.

Θα μας βοηθούσε επαληθεύοντας την παρουσία του εχθρού,

μαρτυρώντας κάθε στιγμή τη θέση του.

Την φύση του.

Τις προθέσεις του.

Τις ιδέες του.

Θα τον ξεγύμνωνε για να είναι δίκαιος ο αγώνας.

Ήμασταν όσο πιο έτοιμοι μπορούσαμε και ακόμη και αν δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε πλήρως κάθε ψεγάδι περί ανωτερότητας του,

θα στεκόμασταν ως ίσοι απέναντι του.

Δε βασιζόμασταν στη τύχη ή σε δούρειους ίππους.

Κανένας δισταγμός.

Καμία αναστολή.

Κανένας φόβος.

Μόνο μίσος.

Ακόμα περιμένουμε την ανατολή.