Η ιδεολογία του αίματος

Τις προάλλες, πήγα για εξετάσεις αίματος και στο χαρτί με τα αποτελέσματα -ανάμεσα στις τιμές ερυθρών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων- έγραφε:


"Τα φυτά απορροφούν τα διάφορα στοιχεία είτε από τον αέρα (C, O),  είτε από το έδαφος σε
ανόργανες μορφές διαλυμένες στην υγρασία του εδάφους. Γενικά διακρίνουμε δύο  κατηγορίες
μηχανισμών απορρόφησης, τον παθητικό και τον ενεργητικό. 


Η  παθητική απορρόφηση επιτρέπει την είσοδο ανόργανων ουσιών στους φυτικούς ιστούς, 
στηρίζεται στα φαινόμενα διάχυσης και επιτελείται χωρίς την κατανάλωση ενέργειας από τα φυτά. 
Το κυτταρικό τοίχωμα που περιβάλλει τα φυτικά κύτταρα είναι διαπερατό γι' αυτά τις ουσίες του
εδαφικού διαλύματος.


Κύριο χαρακτηριστικό της ενεργητικής απορρόφησης είναι η κατανάλωση ενέργειας οποία
δαπανάται από το φυτικό κύτταρο. Η ενεργητική απορρόφηση εξηγείται µε την ύπαρξη ουσιών-
μεταφορέων, εξειδικευμένων στην αναγνώριση και  µμεταφορά των ουσιών αυτών στο εσωτερικό
του κυττάρου. Η  ενέργεια γι' αυτή τη δράση προέρχεται από τη διάσπαση της τριφωσφορικής
αδενοσίνης (ΑΤΡ)."


Ήταν καλοκαίρι του '07 όταν και εξεταζόμουν στο μάθημα της φυσιολογίας φυτού και το συγκεκριμένο απόσπασμα της ύλης, το είχα γράψει στο μπούτι μου. Βέβαια, λόγω καλοκαιριού και υψηλών θερμοκρασιών, το σκονάκι δε δούλεψε, αλλά αφού πρώτα παραδόθηκε στον ιδρώτα μου, απορροφήθηκε.


Ο μικροβιολόγος είχε επισημάνει με υποσημείωση του στο χαρτί τις αμφιβολίες του για το αν μπορώ να δώσω αίμα καθώς και πως το συγκεκριμένο ποιοτικό στοιχείο του αίματος, αποκλείει κάθε πιθανότητα επιτυχίας εξωσωματικής.


Αργότερα το ίδιο βράδυ, γκουγκλάροντας βρήκα πως υπάρχουν τόσο σύγχρονες ανώδυνες μέθοδοι αφαίρεσης όσο και παλιές παραδοσιακές.


Το ξαναδιάβασα και αποφάσισα να το κρατήσω για χάρη του ιστορικού  του μέλλοντος.