Κανείς βεβαίως -και βάζω το μικρό μου δάχτυλο κάτω από τη βρύση- δεν ξέρει τίποτα για τα πάντα (όχι αυτά που γαμιούνται) αλλά ας ξεκινήσουμε από κάπου απλά. Ρε, που να με βαράτε δε κλαίω. Τι πάει να πει συγκόληση καλωδίου στο βίσμα στη τελική?. Ποιος είναι το βίσμα και ποιος το καλώδιο. Όλα βρίσκονται στο κενό λοιπόν και γω θεωρώντας την πληρότητα βλέπω το ζοφερό μέλλον να γίνεται παρόν και να μου τρώει λίγο λίγο τη ζωή σα το σαράκι. Το απόλυτο όπλο βρίσκεται στο μυαλό του προέδρου Γοργοποτάμου, τον οποίο ευχαριστώ θερμά. Αργότερα ίσως απευθύνω και χαιρετισμούς. Αλλά τι να το κάνεις. Αυτό τον άνθρωπο τον μισώ και θα έκανα καμιά κωλοτούμπα για να πεθάνει. Και επειδή στις μέρες μας στενεύουν τα όρια του τι επιτρέπεται να ειπωθεί ή να συζητηθεί δημόσια θα σημειώσω με περίσσεια τσαχπινιά ένα "ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ" και το αφιερώνω σε κάθε είδους ρουφιάνου και σε όλους τους κυνηγούς, εντός και εκτός εισαγωγικών.
Πρέπει να υπάρχουν πάντα κάποια όρια. Όλοι γνωρίζετε ότι στο διαδικτυακό χώρο αφθονούν οι κακοπροαίρετοι κι οι κακοήθεις, οι οποίοι κρύβονται πίσω από μια οθόνη και πλασάρουν τσιπάκια στους γονείς ώστε να μπορούν να ελέγχουν και οι ίδιοι τα παιδιά τους. 'Η όχι, αυτό το κάνουν οι μασόνοι. Εμείς οι άλλοι απλά βριζόμαστε χωρίς λόγο και αιτία και τον παίρνουμε αραιά και που στα φανάρια, ε. Ιδιαίτερη αναφορά να κάνω αυτή τη στιγμή στον κάδο για λερωμένες πάνες που πάντα ήθελα να αποκτήσω, αλλά όταν μαζεύω τα λεφτάκια να πάω να τον αγοράσω κάτι θα τύχει και δε τον παίρνω. Μία φορά είχα μαζέψει τα 17,45€ και στο δρόμο με τις λεύκες με έπιασε η αλλεργία μου και είδα και έναν εφιάλτη μετά. Ότι και καλά έχω βγάλει άπειρα σπυράκια και ο Κατακουζινός με πλένει-λευκαίνει-απολυμαίνει σε μία μπανιέρα γεμάτη με μπεταντίν. Τελικά είχα όντως βγάλει σπυράκια λόγω της αλλεργίας αλλά τον εφιάλτη τον έβλεπα όσο κείτονταν το σώμα μου αναίσθητο -από τα χτυπήματα της κυβέρνησης και κάτι οργανωμένων αλητών- στο δρόμο ακριβώς δίπλα από το βόθρο που είχε ξεχειλίσει. Όπως καταλαβαίνει κανείς ήταν δύσκολη μέρα γιατί εκτός των όσων έγιναν όπως και σας πληκτρολόγησα παραπάνω, εκείνη τη μέρα ένιωσα την απόλυτη περιφρόνηση. Τέλος πάντων, εκείνη τη μέρα η μαμά δε μου έδωσε να φάω κομπόστα και από τότε δε της μιλάω.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, αλλά δε σπάω τη σιωπή μου. Γυρνάω κάτι δειλινά φθινοπώρου σε άδειες πλατείες, γεμάτες από πεσμένα κίτρινια φύλλα, ακούγοντας την καρδιά του σύμπαντος. Δε ξέρω, είναι κάτι ώρες -παράξενες ώρες- που σκέφτομαι ότι πρέπει να σπάσει το φράγμα της σιωπής και να χορέψουμε όλοι μαζί σε λάτιν ρυθμούς ή να κάνουμε μαζί μπάνιο. Είναι αυτό το μεταίχμιο που σε έχει στη πίεση και άλλες φορές νιώθεις ότι θα σκάσεις σα μπαλόνι, άλλες φορές θα σκάσεις σα φούσκα και άλλες φορές νιώθεις την απόλυτη λύτρωση. Και όπως είναι φυσικό το πείραμα είχε εφιαλτικές παρενέργειες. Το πλήρωμα του πλοίου δεν άντεξε ως το τέλος. "Ηπιαν και αποδήμησαν εις Κύριον" που λέει και ο Μπαρμπα Γιάννης ο Κανατάς του οποίου η βεράντα μυρίζει από τα τσισάκια των γατιών. Ρε πούστη κανατά, πάρε το λάστιχο και βρέξε τη βεράντα. Φτάνει πια! Καταντάει αηδία ρε κανατά. Σα τον άλλο που πήρε και κούρεψε ένα μαθητή. Έτσι, παραχωρήσεις προς το συμφέρον της ηλίθιας κουλτούρας που καθείς κάνει αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό και έπειτα προσελκύει όλα τα πυρά για να το παίξει κάποιος κάποτε κάπου και μετά θα κάνει κάτι σε κάποιον άγνωστο που κανείς άγνωστος δε θα θελήσει να μάθει την ταυτότητα αυτού -του πρώτου αγνώστου δηλαδή-.
Αν δε το αντέχεις και σε πιάνει πόνος στο γόνατο ή πλήξη, παράνοια, φόβος ή φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας φταίει η έλλειψη φορολογικής συνείδησης και το γεγονός ότι επιτίθεσε με ψέματα και λάσπες. Καλά ρε φίλε ακόμα δε κατάλαβες ότι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που γράφτηκαν και έχω καταλάβει ότι η ιστορία αυτή έχει τραβήξει πολύ χωρίς λόγο(?). Γιατί το απλό γιατί το γαμάει ένα γατί και βγαίνει μπροστά σου όταν θες να ενεργηθείς και αναρωτιέσαι τι και πού και γιατί και πότε, αλλά είναι ήδη αργά. Κλάψε όσο θες.
Πρέπει να υπάρχουν πάντα κάποια όρια. Όλοι γνωρίζετε ότι στο διαδικτυακό χώρο αφθονούν οι κακοπροαίρετοι κι οι κακοήθεις, οι οποίοι κρύβονται πίσω από μια οθόνη και πλασάρουν τσιπάκια στους γονείς ώστε να μπορούν να ελέγχουν και οι ίδιοι τα παιδιά τους. 'Η όχι, αυτό το κάνουν οι μασόνοι. Εμείς οι άλλοι απλά βριζόμαστε χωρίς λόγο και αιτία και τον παίρνουμε αραιά και που στα φανάρια, ε. Ιδιαίτερη αναφορά να κάνω αυτή τη στιγμή στον κάδο για λερωμένες πάνες που πάντα ήθελα να αποκτήσω, αλλά όταν μαζεύω τα λεφτάκια να πάω να τον αγοράσω κάτι θα τύχει και δε τον παίρνω. Μία φορά είχα μαζέψει τα 17,45€ και στο δρόμο με τις λεύκες με έπιασε η αλλεργία μου και είδα και έναν εφιάλτη μετά. Ότι και καλά έχω βγάλει άπειρα σπυράκια και ο Κατακουζινός με πλένει-λευκαίνει-απολυμαίνει σε μία μπανιέρα γεμάτη με μπεταντίν. Τελικά είχα όντως βγάλει σπυράκια λόγω της αλλεργίας αλλά τον εφιάλτη τον έβλεπα όσο κείτονταν το σώμα μου αναίσθητο -από τα χτυπήματα της κυβέρνησης και κάτι οργανωμένων αλητών- στο δρόμο ακριβώς δίπλα από το βόθρο που είχε ξεχειλίσει. Όπως καταλαβαίνει κανείς ήταν δύσκολη μέρα γιατί εκτός των όσων έγιναν όπως και σας πληκτρολόγησα παραπάνω, εκείνη τη μέρα ένιωσα την απόλυτη περιφρόνηση. Τέλος πάντων, εκείνη τη μέρα η μαμά δε μου έδωσε να φάω κομπόστα και από τότε δε της μιλάω.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, αλλά δε σπάω τη σιωπή μου. Γυρνάω κάτι δειλινά φθινοπώρου σε άδειες πλατείες, γεμάτες από πεσμένα κίτρινια φύλλα, ακούγοντας την καρδιά του σύμπαντος. Δε ξέρω, είναι κάτι ώρες -παράξενες ώρες- που σκέφτομαι ότι πρέπει να σπάσει το φράγμα της σιωπής και να χορέψουμε όλοι μαζί σε λάτιν ρυθμούς ή να κάνουμε μαζί μπάνιο. Είναι αυτό το μεταίχμιο που σε έχει στη πίεση και άλλες φορές νιώθεις ότι θα σκάσεις σα μπαλόνι, άλλες φορές θα σκάσεις σα φούσκα και άλλες φορές νιώθεις την απόλυτη λύτρωση. Και όπως είναι φυσικό το πείραμα είχε εφιαλτικές παρενέργειες. Το πλήρωμα του πλοίου δεν άντεξε ως το τέλος. "Ηπιαν και αποδήμησαν εις Κύριον" που λέει και ο Μπαρμπα Γιάννης ο Κανατάς του οποίου η βεράντα μυρίζει από τα τσισάκια των γατιών. Ρε πούστη κανατά, πάρε το λάστιχο και βρέξε τη βεράντα. Φτάνει πια! Καταντάει αηδία ρε κανατά. Σα τον άλλο που πήρε και κούρεψε ένα μαθητή. Έτσι, παραχωρήσεις προς το συμφέρον της ηλίθιας κουλτούρας που καθείς κάνει αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό και έπειτα προσελκύει όλα τα πυρά για να το παίξει κάποιος κάποτε κάπου και μετά θα κάνει κάτι σε κάποιον άγνωστο που κανείς άγνωστος δε θα θελήσει να μάθει την ταυτότητα αυτού -του πρώτου αγνώστου δηλαδή-.
Αν δε το αντέχεις και σε πιάνει πόνος στο γόνατο ή πλήξη, παράνοια, φόβος ή φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας φταίει η έλλειψη φορολογικής συνείδησης και το γεγονός ότι επιτίθεσε με ψέματα και λάσπες. Καλά ρε φίλε ακόμα δε κατάλαβες ότι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που γράφτηκαν και έχω καταλάβει ότι η ιστορία αυτή έχει τραβήξει πολύ χωρίς λόγο(?). Γιατί το απλό γιατί το γαμάει ένα γατί και βγαίνει μπροστά σου όταν θες να ενεργηθείς και αναρωτιέσαι τι και πού και γιατί και πότε, αλλά είναι ήδη αργά. Κλάψε όσο θες.
Αρκετές φορές μου λέω "πόσο τελειωμένος είσαι ρε φίλε, στο ξαναλέω, τσάμπα τα διαβάσματα" αλλά στη τελική άλλοι μετατρέπουν την ελληνίδα σε ένα όργανο που απλά μεγαλώνει αυτό που λέμε "κόμπλεξ "ανωτερότητας" απέναντι σε άλλες". Δε μπορείς δηλαδή να πας κάπου χωρίς να πληρώσεις και να περάσεις κάλα. Εντάξει μωρέ! Σώπα! Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά στη τελική αυτές είναι που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου