Σε μία από τις εισόδους της πόλης, εκεί μ' αρέσει να αράζω.
Κάθομαι και χάνομαι παρατηρώντας αυτοκίνητα πράσινα κίτρινα μπλε φουξ, μηχανές με μηχανάκια, μπάτσοιγουρούνιαδολοφόνοι, ασθενοφόρα με σειρήνες, φορτηγά καινούρια παλιά βαμμένα, λεωφορεία άδεια γεμάτα.
Αν και περνάνε γρήγορα, εστιάζοντας σε ένα μόνο, μπορείς να αντλήσεις κάποιες πληροφορίες για το ποιόν του οδηγού.. ή έστω να μαντέψεις.
Οι φραγκάτοι με τα τζιπ που δε πήγαν ποτέ βουνό, οι κάγκουρες με τις εξατμίσεις και της ίδιας ποιότητας μουσικές να δονούν τα πάντα, η εργατιά με το απλό συμβατικό αμάξι που "καλά κάνει τη δουλειά του", ο ρουμάνος φορτηγατζής που έσκασε με 2 τόνους καρφίτσες, ο νευρικός ταξιτζής που δε βρίσκει πελάτη, ο τσίτα γκάζια και ο εξίσου επικίνδυνος 75άρης λάου λάου οδηγός, ο επαγγελματίας με το βανάκι της εταιρίας -συνεχείς στάσεις-, ο κλισέ άνδρας που θα κράξει την μπροστινή κλισέ άμπαλη γυναίκα οδηγό, το λεωφορείο με την όμορφη ουρά σαν σε πορεία..
Δεδομένου ότι στη συγκεκριμένη διασταύρωση υπάρχει ακατάπαυστη ροή οχημάτων θεωρείται λογική η ύπαρξη φαναριών.
Ωστόσο, δεν προσφέρουν και πολλά πέρα από ψευδαισθήσεις ασφάλειας και οργάνωσης.
Δεν είναι λίγα τα ατυχήματα, αφού κάποιοι επαναπαύονται σε αυτά και μόλις ανάψει πράσινο ξεκινάνε χωρίς να ελέγξουν, άλλοι μάθανε να μη περιμένουν και υπολογίζουν πως προλαβαίνουν να χωθούν στο μεσοδιάστημα μεταξύ του δικού τους κόκκινου και του απέναντι πράσινου και άλλοι απλά περνάνε επειδή.
Οφθαλμαπάτες που καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Σήμερα το βράδυ, τα φανάρια δε λειτουργούσαν και παρά τον μεγάλο αριθμό των διερχόμενων οχημάτων, όλοι διπλοτσεκάρανε πριν διασχίσουν τη διασταύρωση. Από τον πιο κακούλη βιαστικό μέχρι αυτόν που δεν είχε προορισμό.
Μου φάνηκε κάπως αστείο.
Μετά σκέφτηκα ότι υπάρχουν πολλά "φανάρια".
Κάθομαι και χάνομαι παρατηρώντας αυτοκίνητα πράσινα κίτρινα μπλε φουξ, μηχανές με μηχανάκια, μπάτσοιγουρούνιαδολοφόνοι, ασθενοφόρα με σειρήνες, φορτηγά καινούρια παλιά βαμμένα, λεωφορεία άδεια γεμάτα.
Αν και περνάνε γρήγορα, εστιάζοντας σε ένα μόνο, μπορείς να αντλήσεις κάποιες πληροφορίες για το ποιόν του οδηγού.. ή έστω να μαντέψεις.
Οι φραγκάτοι με τα τζιπ που δε πήγαν ποτέ βουνό, οι κάγκουρες με τις εξατμίσεις και της ίδιας ποιότητας μουσικές να δονούν τα πάντα, η εργατιά με το απλό συμβατικό αμάξι που "καλά κάνει τη δουλειά του", ο ρουμάνος φορτηγατζής που έσκασε με 2 τόνους καρφίτσες, ο νευρικός ταξιτζής που δε βρίσκει πελάτη, ο τσίτα γκάζια και ο εξίσου επικίνδυνος 75άρης λάου λάου οδηγός, ο επαγγελματίας με το βανάκι της εταιρίας -συνεχείς στάσεις-, ο κλισέ άνδρας που θα κράξει την μπροστινή κλισέ άμπαλη γυναίκα οδηγό, το λεωφορείο με την όμορφη ουρά σαν σε πορεία..
Δεδομένου ότι στη συγκεκριμένη διασταύρωση υπάρχει ακατάπαυστη ροή οχημάτων θεωρείται λογική η ύπαρξη φαναριών.
Ωστόσο, δεν προσφέρουν και πολλά πέρα από ψευδαισθήσεις ασφάλειας και οργάνωσης.
Δεν είναι λίγα τα ατυχήματα, αφού κάποιοι επαναπαύονται σε αυτά και μόλις ανάψει πράσινο ξεκινάνε χωρίς να ελέγξουν, άλλοι μάθανε να μη περιμένουν και υπολογίζουν πως προλαβαίνουν να χωθούν στο μεσοδιάστημα μεταξύ του δικού τους κόκκινου και του απέναντι πράσινου και άλλοι απλά περνάνε επειδή.
Οφθαλμαπάτες που καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Σήμερα το βράδυ, τα φανάρια δε λειτουργούσαν και παρά τον μεγάλο αριθμό των διερχόμενων οχημάτων, όλοι διπλοτσεκάρανε πριν διασχίσουν τη διασταύρωση. Από τον πιο κακούλη βιαστικό μέχρι αυτόν που δεν είχε προορισμό.
Μου φάνηκε κάπως αστείο.
Μετά σκέφτηκα ότι υπάρχουν πολλά "φανάρια".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου