Όταν τον ρώτησα ποιες σκιές ακολουθεί, μου απάντησε πως τις πιο πολλές φορές -αν όχι πάντα- φτιάχνει τη δικιά του σκιά τοποθετώντας μια τεράστια νοητή λάμπα δύο μέτρα πάνω από το κεφάλι του και μόνος οδηγός του είναι το ένστικτο. Μαλακία, η περιέργεια μπορεί να σκότωσε τη γάτα αλλά εμένα με σέρνει από 'δω και 'κει τόσα χρόνια και έτσι τον ακολουθώ. Κρίμα, γιατί παρά το γεγονός ότι πιστεύω πως κατανόησα πλήρως τα λόγια του, ουσιαστικά αντιφάσκω. Δε ξέρω τι μετράει τελικά, αλλά η αλήθεια είναι πως χαίρομαι όταν παρεκκλίνω -είτε εκούσια, είτε ακούσια- αραιά και που. Αραιά και που, Όχι πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου