π.Χ.

Πριν από πολλά -πολλά χρόνια πολλά, αριθμός που τα μηδενικά του είναι τουλάχιστον πολλά -πολλά, πριν ακόμη υπάρξουν τσιμούχες, αυγοθήκες, μάηκλ τζάξον, πριν την εποχή των δεινοσαύρων, πιο πριν από το πολύ -πολύ πριν.... βασικά, λίγο πριν από το μπιμ-μπουμ-μπαμ-μπαμ-τάπα-τούπα-μπαμ-μπουμ-μπαμ -ναι από 'κει το έκλεψαν οι σλέηρ- τότε λοιπόν κανείς δε φανταζότανε το σήμερα. Ούτε μπορούσε. Ούτε ήθελε. Βασικά δεν υπήρχε και κανείς (με φαντασία τότε), οπότε δικαιολογημένα εν μέρει. Και είναι κρίμα γιατί λόγω κάποιας μαλακίας που παίχτηκε 'κει έξω, σήμερα να καθόμαστε εμείς να φανταζόμαστε το πριν από πολλά -πολλά χρόνια. 


Το φταίξιμο βέβαια πάει σε πολιτικούς και σε κάτι γαμώπετρες που ποιος ξέρει γιατί-τι-πώς-πότε-πού-απόπού ΦΑΝΤΑΣΟΥ, αλληλεπίδρασαν έτσι ώστε να υπάρχει το σήμερα, το τίποτα και τα πάντα.


Ανόητε, πόσο εγωιστής μπορεί να είσαι ώστε να πιστεύεις πως θα υπήρχες ούτως ή άλλως?
Και πού ακριβώς θα υπήρχες?
Στο κενό?
Να κάνεις τι?
Να στέλνεις φιλάκια στη σελήνη?
ΟΥΦΟ μου εσύ, πέρασε έξω και αύριο με τον κηδεμόνα σου.
Φαντασμένε. 


Τουλάχιστον το φαντάστηκα ε.