Βρήκανε το καλύτερο πεύκο και το κόψανε. Αφού πήρανε το καλύτερο μέρος του δέντρου, το αποθηκεύσανε. Το υπόλοιπο δέντρο θεωρήθηκε σκουπίδι και πετάχτηκε. Πριν αρχίσει η παραμικρή διαδικασία επεξεργασίας αυτού, του δώσανε ένα περιθώριο πέντε χρόνων για να ξεραθεί έτσι ώστε να είναι πιο "πρόθυμο". Έπειτα, το τροποποιήσαν ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες της κατασκευής. Αρχικά, το κόψανε σε ποικίλα μέρη, σχέδια, κομμάτια και το βάψανε κίτρινο, κόκκινο, πράσινο, μπλε. Στη συνέχεια, του προσάρμοσαν διάφορα μεταλλικά, πλαστικά, γυάλινα, πέτρινα υλικά και το ενίσχυσαν με την κατάλληλη και αναγκαία τεχνολογία. Το ρύθμισαν και έπειτα το τροφοδότησαν με την παρθενική του πηγή ενέργειας. Τέλος, το στείλανε στα ράφια επιλεγμένων μαγαζιών.
Ένα από αυτά, τυγχάνει να κοσμεί το τοίχο της κουζίνας στο σπίτι της γιαγιάς μου. Πάνω από το ψυγείο. Ένα ρόλοι- κούκος που εμπεριέχεται σε κάθε μου ανάμνηση από τότε που με θυμάμαι πιτσιρίκι να τριγυρνάω εδώ και ΄κει.
Χαχ, πάντα το έβρισκα ηλίθιο.
Δε πρόκειται ούτε για δέντρο, ούτε για κούκο. Δεν έχει καν ζωή. (ψυχή?). Είναι μηχανή. Κατασκευασμένη και ρυθμισμένη να μετράει το χρόνο βάσει του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος του επέτρεψε να μπει στη ζωή του, βάσει της αντίληψης του για αυτόν. Ψυχρά και απρόσωπα, ακριβώς όπως μια μηχανή, αναπαριστά την ώρα μέσω των δεικτών, της εμφάνισης του κούκου μετά το πέρας κάθε ώρας, καθώς και του ήχου που αυτός αναπαράγει. Μόνο αντάλλαγμα, κάποια ποσά ενέργειας ανά διαστήματα.
Κάποια στιγμή, ενώ οι δείκτες έδειχναν πώς η ώρα είναι 6 το απόγευμα, πετάχτηκε ο κούκος και είπε "Δύο και μισή!? Δε γαμιέται?! Κούκου- κούκου! Κούκου!".
Και δε γέλασε κανείς.
Ένα από αυτά, τυγχάνει να κοσμεί το τοίχο της κουζίνας στο σπίτι της γιαγιάς μου. Πάνω από το ψυγείο. Ένα ρόλοι- κούκος που εμπεριέχεται σε κάθε μου ανάμνηση από τότε που με θυμάμαι πιτσιρίκι να τριγυρνάω εδώ και ΄κει.
Χαχ, πάντα το έβρισκα ηλίθιο.
Δε πρόκειται ούτε για δέντρο, ούτε για κούκο. Δεν έχει καν ζωή. (ψυχή?). Είναι μηχανή. Κατασκευασμένη και ρυθμισμένη να μετράει το χρόνο βάσει του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος του επέτρεψε να μπει στη ζωή του, βάσει της αντίληψης του για αυτόν. Ψυχρά και απρόσωπα, ακριβώς όπως μια μηχανή, αναπαριστά την ώρα μέσω των δεικτών, της εμφάνισης του κούκου μετά το πέρας κάθε ώρας, καθώς και του ήχου που αυτός αναπαράγει. Μόνο αντάλλαγμα, κάποια ποσά ενέργειας ανά διαστήματα.
Κάποια στιγμή, ενώ οι δείκτες έδειχναν πώς η ώρα είναι 6 το απόγευμα, πετάχτηκε ο κούκος και είπε "Δύο και μισή!? Δε γαμιέται?! Κούκου- κούκου! Κούκου!".
Και δε γέλασε κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου