Περί Κολάσεως

Δε ξέρω να σου πω

αν υπάρχει

ή πώς είναι.

Μερικές φορές μόνο νιώθω

πως τη ζω.

Δεν την έχω φανταστεί καν,

προτιμώ να ακούω άλλους να την περιγράφουν

και μετά να καταρρίπτω κάθε τους λεπτομέρεια για αυτήν.

Όταν όμως ορίζεται από ανθρώπους

που η άγνοια και ο φόβος τους κάνει να παραληρούν,

γελάω

αφού ξεκινά από τη στέρηση υλικών απολαύσεων και αγαθών

και φτάνει μέχρι

τον πόνο.

Και εντάξει,

ανάλογα με το πώς προσεγγίζει κανείς τον πόνο εν ζωή,

μπορεί να του φανεί η κόλαση από

βατή/θα.τη.παλέψουμε/πιο.δύσκολα.περίμενα

έως την απόλυτη.τιμωρία/αέναη.σήψη/θέλω.να.αυτοκτονήσω.μα.δε.μπορώ.

Εγώ πάλι τη βρίσκω

ιδιαίτερα φιλόξενη

μιας και θα με βοηθήσει να κόψω και κακές συνήθειες
όπως το κάπνισμα.

Στη τελική θα πλαισιώνομαι από ειλικρίνεια.

Και φίλους,

όλους αυτούς που αποκαλώ

καλά παιδιά.