Υπό το μηδέν

κοιτάμε πως θα χωνέψουμε το παραμύθι

να φιμώσουμε τη συνείδηση μας

να αφεθούμε επιτέλους στον μορφέα

στον πάτο κολυμπάμε

πρώτη φορά ξέρουμε πού είμαστε

αλλά όχι πού θέλουμε να πάμε

φυσάει αέρας μα δε ξέρουμε αν είναι ευνοϊκός ή αντίθετος

τίποτα δε μας ηρεμεί 

τα ένστικτα μας αντιστράφηκαν

πήραν εκδίκηση από το λογικό μας εαυτό

κρατώ την αναπνοή μου μα πλέον αναπνέω ευκολότερα

περιμένουμε το τίποτα και τον κανένα

σκιές, ψέμματα, αναπάντητα ερωτήματα

η βρωμιά δε κρύβεται

μα πλέον εγκλωβιστήκαμε στο θέαμα αυτής

ηθικοί οδοστρωτήρες μας βοήθησαν στο βίαιο πέρασμα τους

πιο δυνατοί ακόμη και αν μας ευνούχισαν

βίασαν τη ζωή μας και μας ανάγκαζαν να βλέπουμε

ακόμα το κάνουν

μα πλέον συνηθίσαμε

δε κλαίμε, δε πονάμε

κουραστήκαμε

μας σκλάβωσαν για τα καλά

σπάσαμε τα δεσμά τους

μα η ελευθερία δεν ήρθε

όσα μας φύτεψαν μετά τη γέννηση μας

είναι πολύ πιο ισχυρά

η φύση τους τέτοια ώστε να 'ναι ζωτικής σημασίας για εμάς

αφουγκραστήκαμε τη θάλασσα

τα χαοτικά κύματα

τους αμέτρητους κόκκους άμμου

αμέτρητες απόπειρες να δραπετεύσουμε

ποια η φυλακή και ποια η πόρτα

ο θάνατος μονόδρομος και χωρίς αναίρεση

γλυκός πειρασμός

και την αβεβαιότητα του άγνωστου μετά

βαφτίσαμε αγάπη για τη ζωή

και γοητεία

υπολογίσαμε τα πάντα λάθος

μα ακόμα συνεχίζουμε για να μην αργήσουμε

να είμαστε στο πουθενά στην ώρα μας

μη χαθούμε στο δρόμο της ζωής

της ζωής τους

συχνές πυκνές κοπάνες

προσπάθειες μείωσης του χρόνου που σπαταλάμε
ακόμα ζούμε
και
ακόμα να ανασάνουμε

απειθαρχήσαμε στο πνεύμα της εποχής

κυνηγηθήκαμε μήπως και γλιτώσουμε τη τιμωρία

μα η τιμωρία είναι το αιώνιο κυνήγι

η κατοχή της αλήθειας

η αδυναμία έκφρασης αυτής

η αδιαφορία 

και η αναμονή του τέλους
το οποίο θα σημάνει μια νέα αρχή
.