Μια φορά εκεί που καθόμουν...πέθανα.

Μια φορά εκεί που καθόμουν και σκάλιζα το κήπο του παππού ή την μύτη μου -δε θυμάμαι μετά από τέτοιο σοκ-, πάρε με κάτω! Όλα θόλωσαν. Ακόμη και το τζάμι της κουζίνας. Ίσως έφταιγε το ότι είχα φάει σα πούστης τη προηγούμενη μέρα. Ή και όχι. Όπως και να έχει πάντως, σκότος πήδηξε από την άβυσσο κι έχασα τα πάντα όλα. Νεκροπεθαμένο το πτώμα μου κοίτωνταν σε μια γωνία του σιδηροδρομικού σταθμού με το βλέμμα στραμμένο στις προτάσεις του ΛΑΟΣ για την οικονομία.


ΜΠΟΥ! Πέθανα.